مولوی و عرفان | مولوی , مولانا ,منطق الطیر عطار- دختر شهریار وگدا, تفسیر , شعر

عطاربه حکایت دختر شهریار و گدا می‌پردازد.

پادشاهی دختر بسیار زیبا با موهای بلند ومشکی داشت که زیبایی او در همه جا زبانزد بود.وهیچکس در برابر زیبایی او طاقت نداشن وعنان اختیار را از دست میداد.
روزی درویشی میگذشت از قضای روزگار چشمش به این دختر میفتد وبا دیدن خنده دختر دل و دینش رو از دست داده وعاشق اومیگردد.

شهریاری دختری چون ماه داشت                       عالمی پر عاشق وگمراه داشت

عارض از کافور وزلف از مشک داشت                 لعل سیراب از لبش لب خشک داشت

از قضا میرفت درویشی اسیر                              چشم افتادش   برآن ماه منیر

نیم نان داشت آن گدا ونیم جان                       زآن دو نیمه پاک شد دریک زمان

یاد کردی خنده آن شهریار                              گریه افتادی بر او چون ابر

هفت سال القصه بس آشفته بود                     با سگان در کوی دختر خفته بود

خادمان دختر و  خدمتگران                               جمله گشتند ای عجب واقف بر آن

عزم کردند آن جفا کاران به جمع                      تا ببُرند آن گدا را سر چو  شمع 

•  مُشک یا عنبر: ماده ای سیاهرنگ که ار نوعی نهنگ بنام ماهی عنبر گرفته میشود ومعطراست، چون سیاه ومعطر است موی یار را به آن تشبیه میکنند.
  
  
• خدمتگزاران دختر وقتی متوجه عشق گدا شدند،  تصمیم گرفتند که درویش بیچاره را سربه نیست کنندو همانندشمع که میسوزد 

واز بین میرود گدا را نابود کنند

در نهان دختر گدا را خواند وگفت                         چون تویی را چون منی کی بود جفت 
قصد تو دارند بگریز وبرو                                      بر درم منشین برخیز وبرو

• دختر پنهانی درویش رو به نزدخودش فرا میخواند و میگوید من و تو نمیتوانیم جفت همدیگر باشیم ورخ دادن این امر محال است.

ونقشه ندیمه ها رامیگوید: خدمتکاران تصمیم گرفتند تو را نابود کنند زود باش و این جا رو ترک کن

• گدا در جواب به دختر میگه من همانروز که تورو دیدم وبمن خندیدی دست از جان شسته ام واگر صدهزار جان دیگر هم داشتم فدای تو میکردم 

چون مرا خواهند کشتن ناصواب                           یک سوالم را به لطفی ده جواب

• درویش میگوید چون می خواهند من را به این طریق بکشند پس لطف کن و به یک سوالن جواب بده

چون مرا سر می بریدی رایگان                           از چه خندیدی تو در من آن زمان

• گفت چون می دیدمت بس بی هنر           برتو خندیدم از آن ای بیخبر

تو که میدانستی وآگاه بودی به همین مفتی و راحتی سر مرا میبرند ، چرا پس به من خندیدی یعنی سر عشق روبا من بازکردی؟

برسر وروی تو خندیدن رواست                         لیک در روی تو خندیدن خطاست 

برظاهر بی قیدت نسبت به دنیا خندیدم که انقدر راحت وسبکبال هستی ،این خنده اشکالی نداره اما خندیدن از روی تمسخر ودست انداختن اشتباه است. 

<<بیت آخر این حکایت اشاره به صحبت هدهد به بلبل دارد که تو عاشق گل شدی ،ولی او به این عشق میخندد وبا آمدن گاهی اوقاتش ولبخندش دست میندازد.>>

Ñ  : معنی لغات
بو . امید دارم .اینجا میدانم . 
فستق .معرب پسته . اینجا رنگ سبز مایل به زرد .